W pierwszym roku powstania festiwalu w Wenecji (1932) największym uznaniem cieszyły się dwa filmy i oba wygrały konkurs w dwóch kategoriach. Film pt. “Grzech Madelon Claudet” w reż. Edgara Selwyna został wyróżniony jako „najbardziej poruszający film”, oraz dzięki „najpopularniejszej aktorce”. Natomiast film Fredrica Marcha pt.: „Doktor Jekyll i pan Hyde” uzyskał statuetki w kategoriach „najbardziej oryginalnej powieści (fantasy)” oraz „najbardziej popularne
go aktora”.
Pierwszy wymieniony film, czyli Grzech Madelon Claudet (ang. The Sin of Madelon Claudet) powstał w 1931 roku, czyli w rok przed pierwszym Festiwalem filmowym w Wenecji. Scenariusz został napisany przez duet: Bena Hechta i Charlesa MacArthura, zaś rola główna powierzona została Helen Hayes (która nota bene otrzymała poza wyróżnieniem w Wenecji także Oskara w kategorii dla „najlepszej ak
torki pierwszoplanowej”. Rola jest faktycznie niezwykle imponująca ponieważ aktorka wciela się w wyżej wymienionym filmie, w rolę kobiety błędnie skazanej na więzienie. Pod zarzutami przechodzi poważną przemianę i w niepokoju o dalsze losy swojego syna, aby zabezpieczyć go na przyszłość, zaczyna myśleć o faktycznych przestępstwach jak prostytucja czy kradzieże.
Film powstał w oparciu o popularną ówcześnie sztukę pt.:”The Lullaby” Edwarda Knoblocka.